Category Archives: Τέχνη – Δημιουργία

Ο φαύλος κύκλος του εγώ

Ο φαύλος κύκλος του εγώ

Ειναι αυτή η αέναη περιστροφή γύρο απο το εμείς και το αυτοί.

Απο το εγώ και το εσύ.

Στρομβιλίζομαι στην αυταπάτη της εξωτερίκευσης μου και προσγειώνομαι στα πύρηνα, ατελείωτα ερωτηματικά.

Ερωτηματικά γεννημένα απο μια φαύλη σχέση εκμετάλευσης, απο μια πλάνη ανέλιξης στον αυτοδημιούργητο μικρόκοσμο μου.

Σε έναν «χώρο» που ξεχνά και ξεχνιέται.

Σε έναν αγώνα στίβου επιβράβευσης.

Σε μία βομβαρδισμένη γέφυρα επικοινωνίας.

…και τι απομένει ένας λούμπεν συλλέκτης ελεύθερων στιγμών, κουκίδων στον μαυρο πίνακα της σκιερής μας σταδιοδρομίας.

Ένα χαλασμένο πάζλ που περιμένει να φταχτεί.

Riva

Άκρα – Sudoku

koutia

Άκρα.

Το χέρι δεν έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χτυπά ρυθμικά το γραφείο. Το πόδι με τον ίδιο τρόπο ταλαιπωρεί το πάτωμα. Και τα δύο είναι σαν να έχουν αυτονομηθεί από το κορμί κι εκφράζουν τη δική τους διάθεση.

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το να ξεραθώ στο κρεβάτι, στον καναπέ ή οπουδήποτε αλλού, κι όμως αυτά συνεχίζουν σαν ορκισμένοι ντράμερς να  σπάνε τα νεύρα τα δικά μου και του από κάτω.

Πρωί μεσημέρι βράδυ η ίδια δουλειά.  Ίσως πρέπει να το κοιτάξω, δεν ξέρω. Κι αν είναι κάτι σοβαρό; Και τί έγινε θα μου πεις… Αυτό είναι που με καίει; Όντως, δε γαμιέται.. Τουλάχιστον όμως, να μπορέσω να συμφιλιωθώ με τα άκραα μου ή τουλάχιστον να καταλάβω τί θέλουν – τί τα ενοχλεί.

——

Sudoku

Χθες ξενύχτησα λύνοντας Sudoku.. Βλέπεις με εξιτάρησε το σλόγκαν στο εξώφυλλο του περιοδικού : “Ακόνισε το μυλό σου και δοκίμασε τα όριά σου”. Ωραία, είπα, κι άρχισα να λύνω και να λύνω μανιωδώς.  Κάπου όμως μεταξύ αριθμών και υπολογισμών άρχισα να το χάνω,  και τελικά κατάφερα το αντίθετο από αυτό το οποίο το σλόγκαν με προέτρεπε να κάνω. Δοκίμασα το μυαλό μου και ακόνισα τα όριά μου! Και τα ακόνισα τόσο που όσο τα πλησίαζα μάτωνα. Κι όσο μάτωνα τα πλησίαζα.

Τελικά δεν κατάλαβα τί συνέβη… Είμαι διάνοια ή ηλίθιος; Ή μήπως και τα δύο; Μήπως΄ολοι μα όλοι είμαστε έτσι;

Πυράνχας.

Έρως ανίκατε μάχαν (ή ο έρωτας στα χρόνια της επισφαλούς εργασίας και του διαμεσολαβημένου απ τον αστικό τύπο επαναστατικού λόγου…)

love war

Αναδημοσίευση από το Ex-negativo

Μια ιστορία ανέκαθεν αποτύπωνε μια ανηλεή πραγματικότητα, ενα σκονισμένο αλμπουμ φωτογραφιών μιας άχρωμης ανάμνησης.Διακατέχεται απο αυτήν την ιδιαίτερη ικανότητα να αποτυπώνει μια αλήθεια ενός σκεπτικού για ενα βροντερό βίωμα.Η επιλογή μας να αναρτύσουμε αυτη την ιστορία απο ενα αραχνιασμένο ντουλάπι της τεράστιας αυτης βιβλιοθήκης που ονομάζεται ίντερνετ δεν ειναι αλλη απο την αντανάκλαση του ειδώλου μας μεσα σε αυτήν.Ενος απο τα ποικιλόμορφα είδωλα μας που δεν περιορίζεται στην σημειολογία, αλλα στην απομύζηση της ζωής σαν κάθε δευτερόλεπτο της υπαρξής μας να αποτελείται απο χιλίαδες φλογέρους οργασμούς.

Buzz

Το παρακάτω κείμενο ξεκίνησε να γράφεται με δυο σκοπούς. Πρώτον το να αναδειχτούν κάποιες ενέργειες σαμποτάζ που βρέθηκαν στο http://halastor.blogspot.com/2008/01/blog-post_14.html και είχαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον είτε στο επίπεδο της επιλογής στόχου είτε στο επίπεδο του λόγου που τις συνόδευε. Δεύτερον το να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις σχετικά με ζητήματα της καθημερινότητας αλλά και του σαμποτάζ που θα ήταν μάλλον αδύνατο να διατυπωθούν σε ένα θεωρητικό κείμενο. Η επιλογή των ενεργειών έγινε επίσης με κριτήριο την εξυπηρέτηση της πλοκής και δεν τηρήθηκε η χρονολογική σειρά που αυτές έλαβαν χώρα. Οι άνθρωποι που στην πραγματικότητα “κρύβονται” πίσω απ αυτές τις ενέργειες ας δείξουν την κατανόηση τους για αυτήν την ιδιότυπη “κλοπή” πνευματικών δικαιωμάτων…

Πρώτο μέρος:

Τρεις η ώρα το μεσημέρι στην Εγνατία. Ιούνης. Τον καθαρό ιδρώτα μετά το πρωινό μπάνιο έχει αντικαταστήσει το πέμπτο κύμα που τον κάνει να κολλάει. Στην πραγματικότητα η αίσθηση της βρωμιάς είχε αρχίσει από την στιγμή που μπήκε στο γεμάτο ιδρωμένους ανθρώπους λεωφορείο. Έψαχνε να ακουμπήσει τουλάχιστον σε μια κοπέλα παρά σε κάποιον άπλυτο μεσήλικα ή γέρο. Όσο να’ ναι είχε ξανανταλλάξει με ευχαρίστηση ιδρώτες με διάφορες κοπέλες…
Continue reading Έρως ανίκατε μάχαν (ή ο έρωτας στα χρόνια της επισφαλούς εργασίας και του διαμεσολαβημένου απ τον αστικό τύπο επαναστατικού λόγου…)

Βηματισμοί

20110409-DSC7978_Light

Η κίνηση είναι μια αφελής διαπίστωση,
ένα ιδεολόγημα δειλίας.
Δυο σώματα μένουν ακίνητα μεταξύ τους μόνο αν κινούνται με παρόμοιες ταχύτητες και κατευθύνσεις.
Στέκονται σε απόσταση μιας ανάσας γιατί χορεύουν συντονισμένα,
και μόνο για λίγο. Αντίφαση;
Δεν αντέχω να εξηγώ όσα σου αποκαλύπτονται μόνα τους, σαν αυτόφωτοι πλανήτες.
Η πόλη δεν εκτονώνει εσωτερικά τις εκρήξεις της
για μια άλλη πόλη που θέλει να νιώσει τις δονήσεις.
Οι χορδές δεν παύουν να πάλλονται
για ένα αυτί που θέλει ν’ ακούσει.
Το σώμα δεν χάνει την οσμή του
για ένα άλλο σώμα που θέλει ύποπτα να ασελγήσει.
Το σκοτάδι είναι πάντα ημίφως
για ένα μάτι που θέλει να εστιάσει.
Όμως τα χιλιόμετρα κι οι μέρες είναι συνώνυμα της φθοράς.
Κι έτσι όντως η πόλη απομονώνεται
και οι χορδές σιγούν
και τα σώματα ηρεμούν
και το σκοτάδι είναι σκοτάδι.
Και ότι ξεμείνει σ’ αυτλη τη μέρα,
-σ’αυτόν το Μεσημβρινό και σ’αυτόν τον Παράλληλο-
χαράζει την τροχιά του γύρω από ένα πυρήνα που έχει εξαφανιστεί,
μ’ ένα σφυρί κι ένα πιάνο σαν μέσα απόδρασης.

flyover

Το πλήθος μέσα από τον Baudelaire

Η νεωτερικότητα και η μετάβαση στον καπιταλισμό μας έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές γιατί είναι η μήτρα της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας. Σ’ αυτήν διαβάζουμε την ιστορία της καπιταλιστικής διαδρομής (πρωταρχική συσσώρευση, εκβιομηχάνιση, κρίσεις, αναδιαρθρώσεις…), την επιβολή εθνικών ταυτοτήτων και την ανάδυση των επαναστατικών κινημάτων. Πέρα από αυτά όμως –μα παράλληλα και αλληλένδετα- υπήρξε και η μετάβαση από την επαρχιακή ζωή στην ζωή στις αχανείς μητροπόλεις.

 

Μιας και αυτές οι μητροπόλεις είναι το πεδίο όπου εκτυλίσσονται οι εμπειρίες μας, αποτελούν και σημαντικό μοτίβο για την έκφραση μας, κι εδώ θα ασχοληθούμε με το βίωμα του ανθρώπου ανάμεσα στο πλήθος. Continue reading Το πλήθος μέσα από τον Baudelaire

Τέσσερα

maddness

Γεννηθήκαμε στη μαύρη μητρόπολη
μιας κοινωνίας που μας σέρβιρε μες
στη φρουτόκρεμα στρυχνίνη.
Αναπνεύσαμε τον εναέριο καρκίνο,
καταπίνοντας υποκρισία κι αυταπάτη
νιώθοντας στο πετσί μας την μοναξιά
του αστικού ψυχιατρείου
Χορέψαμε τις θλίψεις μας σε πεζόδρομους
θρήνου και αντίδρασης
κι οταν χρειάστηκε τρέξαμε
κι οταν χρειάστηκε βγάλαμε κραυγές
πιο δυνατές κι απ’τις σειρήνες Continue reading Τέσσερα

Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου (Αναδημοσίευση από το περιοδικό Τεφλόν τ.8)

Image.ashx

 

το Αιγαίο είναι μία υγειονομική βόμβα
οροθετικές πόρνες
παιδιά με τυμπανισμό
μουσουλμάνοι φυματικοί
ροφοί με ουλίτιδα (ή στα κάρβουνα

στο νησί “φιλοξενία παράνομων μεταναστών” ο δήμαρχος είναι επιχειρηματίας, ο παπάς είναι επιχειρηματίας, ο μπάτσος είναι επιχειρηματίας, ο χρυσαυγίτης είναι επιχειρηματίας, ο επιχειρηματίας είναι επιχειρηματίας, ο ροφός είναι επιχειρηματίας (όλοι ολίγον τι φασίστες επιχειρηματίες

Continue reading Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου (Αναδημοσίευση από το περιοδικό Τεφλόν τ.8)

Το δίλημμα του χρόνου

η βαρύτητα των πραγμάτων αλλάζει πλεύση,

αλλάζει διάσταση

διαρκώς

σε έναν ανίκητο πόλεμο

σε τρεις χιλιάδες μάχες με

συστήματα ασθενικά

και στρατιώτες που απ’τα κρεβάτια

απηύθυναν χαιρετισμούς-πυρίτιδα Continue reading Το δίλημμα του χρόνου