Γεννηθήκαμε στη μαύρη μητρόπολη
μιας κοινωνίας που μας σέρβιρε μες
στη φρουτόκρεμα στρυχνίνη.
Αναπνεύσαμε τον εναέριο καρκίνο,
καταπίνοντας υποκρισία κι αυταπάτη
νιώθοντας στο πετσί μας την μοναξιά
του αστικού ψυχιατρείου
Χορέψαμε τις θλίψεις μας σε πεζόδρομους
θρήνου και αντίδρασης
κι οταν χρειάστηκε τρέξαμε
κι οταν χρειάστηκε βγάλαμε κραυγές
πιο δυνατές κι απ’τις σειρήνες Continue reading Τέσσερα →