Έρως ανίκατε μάχαν (ή ο έρωτας στα χρόνια της επισφαλούς εργασίας και του διαμεσολαβημένου απ τον αστικό τύπο επαναστατικού λόγου…)

love war

Αναδημοσίευση από το Ex-negativo

Μια ιστορία ανέκαθεν αποτύπωνε μια ανηλεή πραγματικότητα, ενα σκονισμένο αλμπουμ φωτογραφιών μιας άχρωμης ανάμνησης.Διακατέχεται απο αυτήν την ιδιαίτερη ικανότητα να αποτυπώνει μια αλήθεια ενός σκεπτικού για ενα βροντερό βίωμα.Η επιλογή μας να αναρτύσουμε αυτη την ιστορία απο ενα αραχνιασμένο ντουλάπι της τεράστιας αυτης βιβλιοθήκης που ονομάζεται ίντερνετ δεν ειναι αλλη απο την αντανάκλαση του ειδώλου μας μεσα σε αυτήν.Ενος απο τα ποικιλόμορφα είδωλα μας που δεν περιορίζεται στην σημειολογία, αλλα στην απομύζηση της ζωής σαν κάθε δευτερόλεπτο της υπαρξής μας να αποτελείται απο χιλίαδες φλογέρους οργασμούς.

Buzz

Το παρακάτω κείμενο ξεκίνησε να γράφεται με δυο σκοπούς. Πρώτον το να αναδειχτούν κάποιες ενέργειες σαμποτάζ που βρέθηκαν στο http://halastor.blogspot.com/2008/01/blog-post_14.html και είχαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον είτε στο επίπεδο της επιλογής στόχου είτε στο επίπεδο του λόγου που τις συνόδευε. Δεύτερον το να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις σχετικά με ζητήματα της καθημερινότητας αλλά και του σαμποτάζ που θα ήταν μάλλον αδύνατο να διατυπωθούν σε ένα θεωρητικό κείμενο. Η επιλογή των ενεργειών έγινε επίσης με κριτήριο την εξυπηρέτηση της πλοκής και δεν τηρήθηκε η χρονολογική σειρά που αυτές έλαβαν χώρα. Οι άνθρωποι που στην πραγματικότητα “κρύβονται” πίσω απ αυτές τις ενέργειες ας δείξουν την κατανόηση τους για αυτήν την ιδιότυπη “κλοπή” πνευματικών δικαιωμάτων…

Πρώτο μέρος:

Τρεις η ώρα το μεσημέρι στην Εγνατία. Ιούνης. Τον καθαρό ιδρώτα μετά το πρωινό μπάνιο έχει αντικαταστήσει το πέμπτο κύμα που τον κάνει να κολλάει. Στην πραγματικότητα η αίσθηση της βρωμιάς είχε αρχίσει από την στιγμή που μπήκε στο γεμάτο ιδρωμένους ανθρώπους λεωφορείο. Έψαχνε να ακουμπήσει τουλάχιστον σε μια κοπέλα παρά σε κάποιον άπλυτο μεσήλικα ή γέρο. Όσο να’ ναι είχε ξανανταλλάξει με ευχαρίστηση ιδρώτες με διάφορες κοπέλες…
Continue reading Έρως ανίκατε μάχαν (ή ο έρωτας στα χρόνια της επισφαλούς εργασίας και του διαμεσολαβημένου απ τον αστικό τύπο επαναστατικού λόγου…)

Βηματισμοί

20110409-DSC7978_Light

Η κίνηση είναι μια αφελής διαπίστωση,
ένα ιδεολόγημα δειλίας.
Δυο σώματα μένουν ακίνητα μεταξύ τους μόνο αν κινούνται με παρόμοιες ταχύτητες και κατευθύνσεις.
Στέκονται σε απόσταση μιας ανάσας γιατί χορεύουν συντονισμένα,
και μόνο για λίγο. Αντίφαση;
Δεν αντέχω να εξηγώ όσα σου αποκαλύπτονται μόνα τους, σαν αυτόφωτοι πλανήτες.
Η πόλη δεν εκτονώνει εσωτερικά τις εκρήξεις της
για μια άλλη πόλη που θέλει να νιώσει τις δονήσεις.
Οι χορδές δεν παύουν να πάλλονται
για ένα αυτί που θέλει ν’ ακούσει.
Το σώμα δεν χάνει την οσμή του
για ένα άλλο σώμα που θέλει ύποπτα να ασελγήσει.
Το σκοτάδι είναι πάντα ημίφως
για ένα μάτι που θέλει να εστιάσει.
Όμως τα χιλιόμετρα κι οι μέρες είναι συνώνυμα της φθοράς.
Κι έτσι όντως η πόλη απομονώνεται
και οι χορδές σιγούν
και τα σώματα ηρεμούν
και το σκοτάδι είναι σκοτάδι.
Και ότι ξεμείνει σ’ αυτλη τη μέρα,
-σ’αυτόν το Μεσημβρινό και σ’αυτόν τον Παράλληλο-
χαράζει την τροχιά του γύρω από ένα πυρήνα που έχει εξαφανιστεί,
μ’ ένα σφυρί κι ένα πιάνο σαν μέσα απόδρασης.

flyover

Εργατική τάξη – ένα φάντασμα που πλανάται ακόμα

huesos
Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι η κοινωνία όπου ζούμε είναι ταξικά διαστρωματωμένη; Υπάρχουν διακρίσεις και είναι βαθιές και θεσμοθετημένες, καθορίζοντας τους όρους διαβίωσης και πρόσβασης στα υλικά και πνευματικά αγαθά που ο καθένας επιθυμεί. Πλούσιοι-φτωχοί, εκμεταλλευτές-εκμεταλλευόμενοι, κυρίαρχοι-κυριαρχούμενοι, δυνατοί και αδύναμοι και πάει λέγοντας.
Πώς γεννιούνται οι διακρίσεις/ταυτότητες αυτές όμως, πώς εδραιώνονται και αναπαράγονται; Και πάνω απ’ όλα, πώς θα μπορέσουν να καταστραφούν αποτελεσματικά; Ποιά είναι αυτά τα μονοπάτια σκέψης, ανάλυσης και δράσης που θα μπορέσουν οριστικά να τις καταστήσουν παρελθόν;
Κύριος στόχος επομένως του κειμένου, είναι να καταστεί σαφές γιατί είμαστε μακριά από το πλέγμα των εργατίστικων αντιλήψεων, που εκφράζονται στα ανατρεπτικά κινήματα. Ποιοί είναι οι λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το αναρχικό κίνημα πρέπει να αποτινάξει τα βαρίδια αυτά του…”ρεαλισμού”, που κάνουν κομμάτια του να ηχούν και να φέρονται εν μέρει, ως μια ριζοσπαστική εκδοχή κομματιών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Continue reading Εργατική τάξη – ένα φάντασμα που πλανάται ακόμα