η βαρύτητα των πραγμάτων αλλάζει πλεύση,

αλλάζει διάσταση

διαρκώς

σε έναν ανίκητο πόλεμο

σε τρεις χιλιάδες μάχες με

συστήματα ασθενικά

και στρατιώτες που απ’τα κρεβάτια

απηύθυναν χαιρετισμούς-πυρίτιδα

οι δρόμοι χωρίζουν συνεχώς

είναι τόσες οι γραμμές που πρέπει

να διαλέξεις

δεξιά ή αριστερά ή πάνω ή κάτω

προχωράμε στο τίποτα μαζί και μόνοι μας

μονάδες προβληματισμένες σε καιρούς

γόνιμης ή μη αντίστασης.

τα παιχνίδια είναι πολλά

κι οι δήμιοι μας τριγύρω

παίρνουν μορφή εξουσιαστική

καταπιεστική κατασταλτική

ΦΟΒΙΖΟΥΝ

φοβίζουν και πονάνε

τα χτυπημένα μας κεφάλια

στα ματωμένα πεζοδρόμια

τα χτυπημένα μας κορμιά

στα κλουβιά του εγκεφάλου

Κι είναι παγίδα να θαρρείς πως έχεις

περιθώρια

Κι είναι δειλία να μην αρπάζεις ευκαιρίες.

Φ.Σ

*Στη μνήμη συντρόφων που χάθηκαν

για όποιον λόγο και με όποιον τρόπο

είναι μεγάλο δώρο να ξέρεις

πως στην κόλαση αυτού του πλανήτη

περπάτησαν, σήκωσαν το κεφάλι

άνθρωποι που είχαν όνειρα

όσους κι αν είχαν φόβους.