Η κίνηση είναι μια αφελής διαπίστωση,
ένα ιδεολόγημα δειλίας.
Δυο σώματα μένουν ακίνητα μεταξύ τους μόνο αν κινούνται με παρόμοιες ταχύτητες και κατευθύνσεις.
Στέκονται σε απόσταση μιας ανάσας γιατί χορεύουν συντονισμένα,
και μόνο για λίγο. Αντίφαση;
Δεν αντέχω να εξηγώ όσα σου αποκαλύπτονται μόνα τους, σαν αυτόφωτοι πλανήτες.
Η πόλη δεν εκτονώνει εσωτερικά τις εκρήξεις της
για μια άλλη πόλη που θέλει να νιώσει τις δονήσεις.
Οι χορδές δεν παύουν να πάλλονται
για ένα αυτί που θέλει ν’ ακούσει.
Το σώμα δεν χάνει την οσμή του
για ένα άλλο σώμα που θέλει ύποπτα να ασελγήσει.
Το σκοτάδι είναι πάντα ημίφως
για ένα μάτι που θέλει να εστιάσει.
Όμως τα χιλιόμετρα κι οι μέρες είναι συνώνυμα της φθοράς.
Κι έτσι όντως η πόλη απομονώνεται
και οι χορδές σιγούν
και τα σώματα ηρεμούν
και το σκοτάδι είναι σκοτάδι.
Και ότι ξεμείνει σ’ αυτλη τη μέρα,
-σ’αυτόν το Μεσημβρινό και σ’αυτόν τον Παράλληλο-
χαράζει την τροχιά του γύρω από ένα πυρήνα που έχει εξαφανιστεί,
μ’ ένα σφυρί κι ένα πιάνο σαν μέσα απόδρασης.

flyover