ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ…

Τη Δευτέρα 24/11 περίπου 500 Σύριοι πρόσφυγες, οι οποίοι βρίσκονται από τις 19/11 συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος, ξεκίνησαν απεργία πείνας ζητώντας τα αυτονόητα: κάλυψη των βασικών αναγκών τους και ταξιδιωτικά έγγραφα για να μπορέσουν να συνεχίσουν το δρόμο τους χωρίς το φόβο του θανάτου, της φυλακής, των κρατητηρίων, των εγκληματικών κυκλωμάτων.

Την ίδια ώρα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα εκατοντάδες έγκλειστοι ξεκίνησαν απεργία πείνας από τις 17/11 με αφορμή το θάνατο του Μοχάμεντ Ασφάκ στις 11/11 ο οποίος πέθανε λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ο ίδιος ενώ είχε επανειλημμένα χτυπηθεί βάρβαρα από αστυνομικούς, υπέφερε και  επιζητούσε για πολλούς μήνες να θεραπευτεί, μόνο όταν βρέθηκε στο τελικό στάδιο, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Για την ιστορία, είναι ο τέταρτος μετανάστης που χάνει τη ζωή του στην Αμυγδαλέζα. Οι μετανάστες έχοντας διάφορα αιτήματα (να αφεθούν ελεύθεροι όσοι είναι πάνω από 18 μήνες φυλακισμένοι στην Αμυγδαλέζα, να έχουν νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη, να σταματήσουν οι βρισιές και οι ξυλοδαρμοί απο τους αστυνομικούς, να τους επιτρέπεται η επικοινωνία με τις οικογένειές τους χωρις απαγορεύσεις κλπ) συνέχισαν την απεργία πείνας μέχρι τις 21/11 αφου δεχτηκαν επισκεψη αντιπροσωπείας της ΕΛ.ΑΣ και δόθηκαν υποσχέσεις για καλύτερη μεταχείριση των κρατουμένων. Κάποιες πτέρυγες  κρατουμένων συνεχίζουν την απεργία πείνας, διότι δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τις υποσχέσεις αν δεν δούνε πράξεις… οι μεταναστες της Αμυγδαλέζας ενημερώνουν πως αν δεν αλλάξουν τα πράγματα θα ξαναρχίσουν απεργία πείνας και είναι έτοιμοι να κάψουν αυτό το Νταχάου ακόμα και αν χρειαστεί να καούν και οι ίδιοι. Επίσης ενημερώνουν πως δεν φοβούνται τίποτα μιας και δεν έχουν τίποτα πλέον να χάσουν και αργοπεθαίνουν στην Αμυγδαλέζα.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι αποθήκες σωμάτων, ήδη εξαθλιωμένων, χωρίς καμία αξία. Οι έγκλειστοι δεν έχουν ρεύμα, νερό, φάρμακα, ή ιατρική περίθαλψη ενώ οι συνθήκες υγιεινής είναι απαράδεκτες αφού συγκατοικούν με ποντίκια. Ανεξάρτητα όμως με τις συνθήκες ο εγκλεισμός τους και μόνο, η βίαιη μεταχείρισή τους επιβεβαιώνουν πως η εξουσία δεν δείχνει κανένα έλεος σε όποιον περισσεύει. Είτε αυτός έχει την ταυτότητα του μετανάστη, του αναρχικού, της ορθετικής, ή οποιασδήποτε άλλης. Κανένας δε χωράει αν δεν προσαρμόζεται. Άλλωστε όσο υφίστανται καταστολή (είτε από μπάτσους, είτε από φασισταριά/ τάγματα εφόδου) είναι διαχειρίσιμοι. Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι ένα αντίστοιχο παράδειγμα.

Όταν τα στρατόπεδα γεμίσουν κάνει τη δουλειά του και το λιμενικό. Η Ελλαδίτσα και η Ευρώπη αν μπορούσαν να τους σκοτώσουν εν ψυχρώ, θα το κάνανε με μεγάλη ευκολία. Και μετά τα μίντια θα αναφέρανε το γεγονός με κροκοδείλια δάκρυα. Πριν λίγες μέρες στο λιμάνι της Ιεράπετρας αποβιβάστηκαν 595 μετανάστες ενώ πριν δυο βδομάδες 52 μετανάστες βρέθηκαν σε βραχώδη ακτή της «Γιούρας», ανοιχτά της Αλοννήσου. Αρκετά τυχεροί αφου δεν πνίγηκαν, μάλλον θα καταλήξουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Τα ΜΜΕ κάνωντας καλά τη βρωμοδουλειά τους, αφηνιάζουν πως κινδυνεύουμε από έμπολα και τζιχαντιστές, ταυτόχρονα! Με το επόμενο πλοίο περιμένουμε και τα νεφελίμ!

Κανένας λόγος φυσικά για χαρτιά ή νομική ύπαρξη… Και γιατί να έχουν άλλωστε αφού η εξουσία έχει ανάγκη από υποτιμημένο εργατικό δυναμικό. Με το καθεστώς που ισχύει οι μετανάστες μένουν φυλακισμένοι σε μια χώρα που δεν θέλουν να μείνουν και εργάζονται τζάμπα. Και μετά έρχονται και οι Μανωλάδες! Διακρίνοντάς μάλιστα τους μετανάστες σε νόμιμους και παράνομους με τη βοήθεια των ΜΜΕ την πλάθουν έναν εσωτερικό εχθρό που θα τους πάρει τις δουλειές και θα εμποδίσουν την ανάπτυξη.

Οι νεκροί στο Αιγαίο και τον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ύπαρξή τους ως «αόρατοι» χωρίς χαρτιά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ. Κομμάτι της καταστολής, της επιβολής εξουσίας με κάθε τρόπο. Κομμάτι της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και της εκφασισμένης κοινωνίας.

ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ

Θιασώτες/Θιασώτριες της Δυσνομίας

Για τις 6 τ’ απόγευμα στην πλατεία Ελευθερίας ήταν το κάλεσμα για την πορεία στον Βόλο, στον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα απ’ το φασίστα Ρουπακιά. Ο κόσμος, αρχικά λίγος και αραιός, ξεπέρασε τα 1000 άτομα μέχρι τις 7 η ώρα που ξεκίνησε η πορεία. Με κομμάτια αριστερών οργανώσεων και πρωτοβουλιών να είναι στο μπροστά μέρος, το α/α κομμάτι –πίσω από τα πανό του οποίου ήταν αρκετές εκατοντάδες κόσμος– ανέλαβε το πίσω μέρος της πορείας, με τρεις σειρές περιφρούρηση (που δεν ήταν …εσωτερική), καλή οργάνωση και συνεννοήσεις, και πέρα από μικρά διαλείμματα με πολύ καλό παλμό. Οι μπάτσοι δεν προσέγγισαν την πορεία. Για την ακρίβεια δεν φάνηκαν, επιλέγοντας μια πιο ήρεμη στάση. Το δρομολόγιο: πλατεία Ελευθερίας, Ιωλκού, Ιάσωνος, Δημητριάδος, πλατεία Πανεπιστημίου. Γενικά δε σημειώθηκε κάτι ιδιαίτερο κατά τη διάρκεια της πορείας, σπάστηκαν όμως κάποιες κάμερες κι ένα ενεχυροδανειστήριο, όπως και εκδιώχτηκε ένας χρυσαύγουλος που από απύθμενη ηλιθιότητα βρέθηκε εκεί κοντά.

Η μέρα αυτή για εμάς δεν ήταν μνημόσυνο ούτε πολύχρωμη φιέστα. Είναι μέρα μνήμης και οργής, συνείδησης και δράσης κι έτσι θα παραμείνει.

Αναδημοσίευση από Contra Info

Δε χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για τις νοοτροπίες των κόκκινων φασιστών της κνε. Ούτε πχ για το ρόλο τους σε καταλήψεις (πχ Χημείο), πορείες (πχ Πολυτεχνειο ’98), εξεγερτικά γεγονότα (πχ προβοκατορολογία κτλ), περιφρούρηση κοινοβουλίου (σε προ διετίας πορεία), κ.α.

Ίσως ούτε καν για το κόμμα/εργοδότη (πχ απολύσεις στον 902). Είναι όλα γνωστά σε όποιον/α σηκώνεται συχνά-πυκνά από τον καναπέ και συμμετέχει στα “κοινά”. Κι αν κάποιος δεν τα βλέπει, έιναι βλάκας, κνίτης ή και τα δύο.

Θα σταθώ μόνο στο πρόσφατο παράδειγμα τραμπουκισμού τους στο Βόλο. Όχι σαν παράπονο ή κλάψα, όχι για να δειχτεί τι κακοί και αυταρχικοί που είναι. Αλλά για να μην ξεχνάμε ούτε στιγμή τί αντιπροσωπεύει αυτός ο άθλιος κομματικός μηχανισμός. Για να μην ξεχνάμε ότι η στάση τους στους αγώνες των εργατών που τόσο θωπεύουν λεκτικά, είναι φυσικό αποτέλεσμα τους πώς αντιμετωπίζουν την ίδια τη ζωή σε κάθε πτυχή και έκφανσή της. Να μην ξεχνάμε ότι μια κόκκινη σημαία και ένα χαμηλό είσοδημα δεν κάνουν κάποιον έστω και εν δυνάμει σύμμαχο.

Πρόσφατα λοιπόν, το ιερατείο του Περισσού -ή και περιττού- έβγαλε μια ανακοίνωση ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης όταν αφορά ομόφυλα ζευγάρια και στο δικαίωμα αυτών να υιοθετούν παιδί. Φαίνεται, η αξιοπρέπεια κι η ποιότητα των ανθρώπων, κρίνεται από το φύλο και τις ερωτικές επιλογές τους. Παιδί με δυό μπαμπάδες ή με δυό μαμάδες δε νοοείται. Άλλωστε ο πατερούλης , ο φιντέλ και άλλα εικονίσματα, το έλυναν συνοπτικότατα το ζήτημα: Φυλακή, ξύλο περιθωριοποίηση.

Σαν μια πρώτη αντίδραση, βγήκαν δύο σατυρικά αυτοκόλλητα τα οποία και παραθέτω εδώ, αναδεικνύοντας το θέμα. Καυστικά, δηκτικά, ενοχλητικά, αθυρόστομα. Αλλά με άποψη. Όχι με επίκληση στην κοινή κινηματική λογική ώστε να προβληματιστούν ίσως οι κνίτες και να βάλουν μυαλό (τέτοιες αυταπάτες έχουν ψοφήσει χρόνια τώρα). Αλλά με ένα σκεπτικό που λέει ότι αυτοί οι νεκροθάφτες ανθρώπων και αγώνων, αυτά τα όρθια κόκκινα ντουβάρια, έχουν τόση σχέση με ο,τιδήποτε απελευθερωτικό, όση και η Λωζάνη με την Κοζάνη. Φαινομενική.

Τα αυτοκόλλητα αυτά κολλήθηκαν σε διάφορα σημεία της Πόλης του Βόλου, και φυσικά κολλήθηκαν και στην είσοδο των γραφείων του κώματος. Αυτό προφανώς ενόχλησε, και μάλιστα πολύ, τα δίποδα απόβλητα του Στάλιν. -Μα τόσο θράσος πια? Τέτοια ασέβεια προς το ιστορικό κόμμα του λαού?

Η απάντηση στην βάρβαρη αυτή δράση των αυτοκόλλητων ήταν άμεση και δραστική. 5 κνίτες της πόλης, 5 νέοι γεμάτοι με όρεξη για αγώνα και ανατροπή, 5 πιστοί πατριώτες, κινήθηκαν την Τετάρτη το μεσημέρι προς κατάστημα όπου καθόταν ο “δράστης”, με απειλητικές διαθέσεις. Ο τσοπάνης του εν λόγω κοπαδιού, λίγο πιο θρασύς, ήταν μάλλον και ο μόνος που ήξερε να μιλάει. Μπήκε κραδαίνοντας ένα κομματικό αυτοκόλλητο (βαρύ ωσάν πυρότουβλο) και έφτασε σε απόσταση αναπνοής:

-θα σ αρέσει ρε να σου κολλήσω κι εγώ το αυτοκόλλητο στη μάπα?

-εγώ σε τοίχο το έβαλα, εκτός αν η μάπα σου είναι ντουβάρι /η απάντηση.

-Τί νομίζετε ότι κάνετε ρε κωλόπαιδα και κολλάτε αυτά? Νομίζετε ότι είναι αστείο?

-Ας μη βγάζατε τέτοιες ανακοινώσεις να μέναμε ήσυχοι /η απάντηση.

-Σε είδα ρε που τα κόλλησες, και σ έχω ξαναπροσέξει, να ξέρεις ότι θα σ έχουμε υπόψη μας και να προσέχεις. Άμα ξανακάνεις μαλακία …εδώ είμαστε.

-Ωραία και τί θα κάνεις, θα βαρέσεις? Ή μήπως θα με γαμήσετε κι όλας? Αν βέβαια το επιτρέπει το κόμμα/η απάντηση.

-Κάνουμε και χιούμορ ρε? Μαζέψου γιατί θα μας δεις αλλιώς. Εντάξει… αγαπούλα?

-Ανταποδίδω, και να ξέρεις ότι η πόλη είναι μικρή και όλοι είναι γνωστοί. Έτσι κι απλώσεις χέρι δε θα είμαι εγώ που θα μετανιώσω.

Αυτά είναι κάποιοι ενδεικτικοί από τους διαλόγους που εκτυλίχθηκαν κατά τα 5 λεπτάκια της επίσκεψης από τους κνίτες. Η οποία, πέρα από τη λεκτική ένταση περιείχε και μια λάητ σωματική επαφή – δυστυχώς μείναμε στις υποσχέσεις… Πέρα λοιπόν από το ότι έγιναν ρόμπα στον κόσμο που βρισκόταν εκεί, απέδειξαν ότι η απόσταση από τα μέλη/στελέχη τους ως την κορυφή του κκε είναι μηδενική. Όσο βρωμάει το κεφάλι βρωμάει και το υπόλοιπο ψάρι.

Κι επί του συγκεκριμένου θέματος των αυτοκόλλητων δυο λόγια.

Χαλινάρι στις επιθυμίες κάποιου και το πώς θα διαθέσει το κορμί του, δε θα βάλει κανένα κόμμα, καμία θρησκεία, καμία ιδεολογία. Το φύλο του συντρόφου που επιλέγει κάποιος θα το καθορίσουν οι δυο τους και κανένα π.γ. ή κ.ε. ή κάποιος/α γ.γ. Αν τα λοβοτομημένα μπατσάκια του περισσού θεωρούν περιθώριο και ίσως μίασμα τους γκέη, τις λεσβίες, τις τρανς, δεν είναι δικό τους πρόβλημα – είναι δικό μας που τους ανεχόμαστε. Όταν μάλιστα βγάζουν ξετσίπωτα προς τα έξω αντίστοιχο λόγο και πρακτικές, τότε η η θιγμένη μας αξιοπρέπεια ενδέχεται να αντιδράσει ποικιλότροπα…

Το περιεχόμενο των κομματικών ευαγγελίων, όχι μόνο δεν είναι προς ακολούθηση από ανθρώπους που λένε ότι αγωνίζονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική κυριαρχία, αλλά πρέπει να πολεμιέται με κα΄θε ευκαιρία. Η πανούκλα του σταλινισμού, είναι εχθρική προς κάθε τί που σκέπτεται και δρα ελεύθερα και αυτόνομα. Ως τέτοια οφείλει να αντιμετωπίζεται, με το λόγο και τις πράξεις.
(Αναδημοσίευση από A-politiko)
Από κάτω τα επίμαχα αυτοκόλλητα:

Την Τρίτη 6 Αυγούστου έγινε συγκέντρωση/μικροφωνική αλληλεγγύης στις καταλήψεις τις Πάτρας (Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα, Στέκι στο ΤΕΙ) στην παραλία του Βόλου από συντρόφισσες/ους. Γύρω στα 50 άτομα, με συνθήματα, πανό και κείμενα έδειξαν πως οι εκκενώσεις καταλήψεων δεν θα μείνουν αναπάντητες. Συγκέντρωση έγινε ξανά το Σάββατο 10 Αυγούστου, και μια μέρα πριν κρεμάστηκαν πανό σε κεντρικά σημεία της πόλης και σε γέφυρες. Πανό κρεμάστηκαν και σε κεντρικά σημεία της Λάρισας.
Όταν η κυριαρχία επιτίθεται, δεν υπάρχει καιρός για διακοπές.
Αλληλεγγύη με τις καταλήψεις.
Αλληλεγγύη με τους μαχητικούς αναρχικούς και αντιφασίστες της Πάτρας.
Κάλεσμα για πανελλαδικές δράσεις την Δευτέρα 12-8 και Τρίτη 13-8.
Continue reading Παρεμβάσεις αλληλεγγύης στις καταλήψεις →

Η αφίσα είναι από την Συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία φυλακή

ενημέρωση από το Athens Indymedia

 Τρεις απεργοί-κρατούμενοι, που είχαν βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό και κάποιοι διαθέτουν ώριμη ηλικία, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο πριν απο λίγο.

Τα γεγονότα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας που ξεκίνησαν τη Δευτέρα 29 απριλίου, 580 κρατουμενοι της Λάρισας, διεκδικώντας αυτονόητα και δήθεν θεσμπισμένα δικαιώματα τους, όσον αφορά τις άδειες, τις απολύσεις, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις κοινωνικές υπηρεσίες που δεν τους παρέχονται, οργισμένοι για την προκλητική στάση των φορέων να παίζουν με την τύχη τις ζωές των φυλακισμένων και να καθιστούν την αξιοπρέπεια των τελευταίων, μία υπό αμφισβήτηση έκφανση της προσωπικότητας τους…

Ο αγώνας συνεχίζεται και οι κρατούμενοι χρειάζονται την αλληλεγγύη μας.

• Αιτήματα κρατουμένων

• Επιστολή κρατουμένων από την Β’ πτέρυγα των φυλακών που συμμετέχουν στην κινητοποίηση

Αναδημοσίευση από : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1468026

-Δευτέρα 29 Απρίλη 2013-

Σήμερα στη φυλακή της Λάρισας

580 κρατούμενοι στη φυλακή της Λάρισας ξεκίνησαν σήμερα απεργία πείνας ( αρ. πρωτ. του εγγράφου απευθυνόμενου στο υπουργείο, 195/29-4-2013 ) διαμαρτυρόμενοι για τις εκεί συνθήκες και διεκδικούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Ας προστεθεί πως ο αγώνας τους ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα με αποχή από το συσσίτιο, ζητώντας επιπλέον, το φαγητό να δοθεί σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.  Όπως έχουν γνωστοποιήσει οι κρατούμενοι με αρχική τους επιστολή, τα αιτήματα – καταγγελόμενα, είναι τα εξής “

12.00

1. ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ, ΤΙΣ ΥΦ΄ΟΡΟ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
2. ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ (ΙΑΤΡΟΣ, ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ, ΦΑΡΜΑΚΑ)
3. ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
4. ΑΝΟΜΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ (2 ΜΗΝΩΝ) ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΦ΄ΟΡΟ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥΣ, ΕΝΤΟΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
5. ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΝΕΙΑ ΠΡΟΣ ΑΥΤΑ
6. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ “

Σε προηγούμενη επίσης επιστολή που δημοσιεύτηκε, εξηγείται με περισσότερες λεπτομέρειες, η κατάσταση που επικρατεί στη φυλακή της λάρισας…

Η συμμετοχή στην ακηδεμόνευτη, όπως οι ίδιοι τονίζουν χαρακτηριστικά, κίνηση αυτή είναι μαζική λαμβανομένου υπόψη πως σε αυτή συμμετέχει η πλειοψηφία των κρατουμένων της φυλακής ( όλοι οι κρατούμενοι της β’ και της γ’ πτέρυγας, 100 άτομα από την α’ πτέρυγα και από σήμερα ξεκίνησαν και 25 άτομα από την ε’ πτέρυγα )

Στις 26 Απριλίου είχε οριστεί η δίκη (με αυταπάγγελτη δίωξη μπάτσων) συντρόφου που αφορούσε την συμπλοκή αντιφασιστών με χρυσαυγίτες στις 23 Δεκεμβρίου. Για τη συγκεκριμένη μέρα υπήρχε πλήθος καλεσμάτων και παρεμβάσεων (μοτοπορεία, μικροφωνικές, μοιράσματα) για συγκέντρωση αλληλεγγύης για τον σύντροφο από όλες τις ομαδοποιήσεις/συλλογικότητες που δρουν στην πόλη.

    Από τις 9 το πρωί είχε στηθεί μικροφωνική στην πλατεία Ελευθερίας και το πλήθος των συγκεντρωμένων προσέγγιζε τα 50 άτομα. Σε δρόμο πίσω από τα δικαστήρια εθεάθη ο τοπικός βουλευτής της Χ.Α  Παν. Ηλιόπουλος (μαζί με μερικά ασπόνδυλα για συνοδεία)  και προπηλακίστηκε από συντρόφους. Αυτός επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ τύπου “κρατήστε με” το οποίο δεν έπεισε κανέναν, πέρα από μια διμοιρία που αμέσως δημιούργησε κλοιό γύρω του με τον επικεφαλή της μάλιστα να τον προστατεύει με το σώμα του…με άλλα λόγια…αγαπιέστε.

   Continue reading Ενημέρωση από το δικαστήριο της 26ης Απριλίου στο Βόλο και τη συγκέντρωση αλληλεγγύης →