Αρχικά προσπαθώντας να ορίσουμε την έννοια κανονικότητα θα την προσεγγίζαμε πέρα από την γλωσσολογική της σκοπιά ως δευτερεύουσα δίνοντας έμφαση κυρίως στο κοινωνικό-ιστορικό-πολιτισμικό της πρίσμα. Η κατά καιρούς κοινωνική πραγματικότητα δημιουργεί διάφορα πλαίσια συμπεριφοράς και αντίληψης σύμφωνα με την οποία κάποια εδραιώνονται ως φυσιολογικά και αποδεκτά και κάποια παραγκωνίζονται ως αντισυμβατικά και ανάρμοστα.Επομένως η κανονικότητα εγκαθιστά συνήθως τον μαζικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς ως βασική κοινωνική νόρμα.

Η αναρχική θεώρηση εναντιώνεται στον ετεροκαθορισμένο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς βασιζόμενη πάνω στην γενικότερη αντίληψη της ολοκληρωτικής αντίθεσης στο υπάρχον. Αντιλαμβανόμαστε ότι η παγίωση των κοινωνικών διαχωρισμών σε ευπρεπείς και μη (π.χ έμφυλους, εθνικούς, οικονομικούς) διαιωνίζουν την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα της ανισότητας και της καταπίεσης. Continue reading Ενάντια στην Κανονικότητα →